විවිධ හේතූන් මත ස්වයං පාලන නොවන ප්‍රදේශ 21ක් සඳහා පරිපාලන බලය මගින් තොරතුරු සම්ප්‍රේෂණය කිරීම නවතා දමන ලදී. ග්‍රීන්ලන්තය, ඇලස්කාව සහ හවායි වැනි සමහර අවස්ථාවලදී, මහා සභාව තොරතුරු නැවැත්වීම පිළිගත්තේය; වෙනත් අවස්ථාවල දී, පරිපාලන බලය විසින් ඒකපාර්ශ්විකව තීරණය ගෙන ඇත.
1963 දී, 1960 විජිතකරණය පිළිබඳ ප්‍රකාශය අදාළ වන ප්‍රදේශ 64 ක සංශෝධිත ලැයිස්තුවක් සභාව විසින් අනුමත කරන ලදී. එම ලැයිස්තුවට එකල ඉතිරිව තිබූ භාරකාර ප්‍රදේශ දෙක (නාවුරු සහ පැසිෆික් දූපත් භාර ප්‍රදේශය) ඇතුළත් විය; ස්පාඤ්ඤය විසින් පරිපාලනය කරනු ලබන ප්‍රදේශ ඇතුළුව ප්‍රඥප්තියේ XI පරිච්ඡේදය (73e වගන්තිය) යටතේ තොරතුරු සම්ප්‍රේෂණය කරන ලද ස්වයං පාලන නොවන ප්‍රදේශ; නැමීබියාව (එවකට නිරිතදිග අප්‍රිකාව ලෙස හැඳින්වේ); සහ කිසිදු තොරතුරක් සම්ප්‍රේෂණය කර නොතිබූ, නමුත් ස්වයං-පාලනය නොවන ලෙස සභාව විසින් සලකනු ලැබූ ස්වයං පාලන නොවන ප්‍රදේශ - එනම් පෘතුගීසි පරිපාලනය යටතේ ඇති ප්‍රදේශ සහ දකුණු රොඩේෂියාව (දැන් සිම්බාබ්වේ). ප්‍රංශ සෝමාලිලන්තය (දැන් ජිබුටි) සහ ඕමානය ඇතුළත් කිරීමට 1965 දී ලැයිස්තුව තවදුරටත් පුළුල් කරන ලදී. කොමරෝ දූපත් 1972 දී සහ නිව් කැලිඩෝනියාව 1986 දී ඇතුළත් විය.
1960 සිට 2002 දක්වා ප්‍රදේශ 54ක් ස්වයං පාලනයක් ලබා ගන්නා ලදී. දැනට, ස්වයං පාලන නොවන ප්‍රදේශ 17ක් ඉතිරිව ඇත.
එක්සත් ජාතීන්ගේ මහා මණ්ඩලය, 1999 දෙසැම්බර් 6 දින 54/91 දරන යෝජනාව මගින්, ස්වයං පාලන නොවන ප්‍රදේශවල ජනතාව සමඟ සහයෝගීතා සතිය වාර්ෂිකව පවත්වන ලෙස ඉල්ලා සිටියේය.
👇👇👇 අපගේ android app එක(Click Image) 👇👇👇
0 comments:
Post a Comment