උතුරු ඉතාලියේ නැගෙනහිර වෙරළට ඔබ්බෙන් වැනීසියේ කලපුවේ පිහිටි දූපත් 166 න් එකක් වන්නේ පොවෙග්ලියා දූපත ය.එය විවිධ අරමුණු සඳහා සේවය කර ඇතත්, මෙම ස්ථානයට අමිහිරි අතීත රාශියකට ප්‍රසිද්ධය. මියගිය සහ ජීවත්වන කළු වසංගතයට ගොදුරු වූ දසදහස් ගණනක් සියවස් ගණනාවක් පුරා මෙහි සිටී. මෙහි වලවල්වල ගොඩ ගසා තිබූ මළ සිරුරු විශාල ගින්නකින් පුච්චා දමනු ලැබීය.
පසුකාලීනව, ආයතනයේ මානසික රෝගීන් පිස්සු වෛද්‍යවරයකු අතින් දරුණු වධහිංසා හා අත්හදා බැලීම් වලට ලක් විය. ප්‍රදේශවාසීන් පවසන්නේ පොවේග්ලියා යනු “අවතාර සහිත දූපතක්” වන අතර එය ඉතා සෞඛ්‍ය සම්පන්න නොවන ආත්මයන්ගෙන් ශාපයට ලක්ව ඇති බවයි. එහි අඳුරු ස්වාභායෙන් එය මරණයෙන් පිරුණු ඉතිහාසයක් බව කිවිය හැකිය.
පොවෙග්ලියා දූපතේ ඉතිහාසය - රෝමානු අධිරාජ්‍යයේ පරිහානියේදී Alaric the Goth සහ Attila the Hun විසින් කරන ලද පරීක්ෂණ වලින් එය ආරක්ෂිත ස්ථානයක් ලෙස පස්වන සියවසේ මුල් භාගයේදී මෙම කුඩා දූපත මුද්‍රණය කරන ලදී. කලපුවේ ඇති කුඩා දූපත් විශාල ප්‍රමාණයක් ඇති අතර, මිලිටරි හමුදා ඔවුන්ට පහසුවෙන් ආරක්ෂා වීමට හැකි වූයේය. කෙසේ වෙතත්, බොහෝ කලකට පෙර පොවෙග්ලියා ජනාකීර්ණ වී ඇති බව ඵතිහාසික වාර්තා පෙන්වා දේ.ඉයුගානෙයි නම් ප්‍රෝටෝ-ඉතාලියානුවන් කණ්ඩායමක් ප්‍රථම වරට වෙනෙටෝ කලාපයේ වාසය කළේ ක්‍රි.පූ. 2,000 දී පමණ ය.
ක්‍රි.ව. 864 දී පමණ ආණ්ඩුකාරයවරයාව මරා දැමූ අතර ඔහුගේ වහලුන් දෙසියයක් දූපතට පලා ගොස් නිහඩව ජීවිතය ගත කළහ. 1379 දී ඇරඹි ජෙනෝවා සමඟ Chioggia යුද්ධය අතරතුරෙන් නිලධාරීන් පොවේග්ලියා දූපතේ පදිංචිකරුවන්ට වෙනිසියානු කලපුවේ වෙනත් දූපතකට යාමට බල කළහ.
ඔවුන් octagonal බලකොටුව ඉදි කළ අතර කලපුව දැඩි ලෙස පාලනය කිරීම සඳහා පොවෙග්ලියා නාවික කාලතුවක්කු වලින් යුත් හමුදා මුරපොලක් බවට එය පත් කළහ.1500 ගණන්වලදී මධ්‍යම ඉතාලියේ භික්ෂූන් වහන්සේලා දිවයිනේ වාසය කිරීම වැනි දේ රජයේ උත්සාහයන් නොතකා සියවස් දෙකක් පුරා දිවයිනේ පැවැත් විය. කෙසේවෙතත්, 1576 සහ 1630 දී පොවේග්ලියා දූපත (බුබොනික්) වසංගතයට ගොදුරු වේ.
වැනීසියේ වසංගත - ඉතාලියට බලපෑ පළමු ප්‍රධාන බුබොනික් වසංගතය 1347 දී සිසිලියේ ආරම්භ වූ අතර 1348 වන විට වැනීසිය දක්වා ව්‍යාප්ත විය. වැනීසියේ ජනගහනයෙන් අඩක් පමණ මෙයින් මරණයට පත්විය.ඉන්පසු වෙනිසියානුවන්ට මෙම රෝගයේ චලනය පිළිබඳව බොහෝ දේ ඉගැන්වීය.
රෝගය පැතිරෙන ආකාරය නිරීක්ෂණය කිරීමෙන් ඔවුහු තීරණය කලේ රෝගී සහ මියගිය අය සහ වසංගතයට ගොදුරු වූවන් නිරෝගී පුද්ගලයින්ගෙන් වෙන් කළ යුතු බව ය. මේ අනුව, ඔවුන් ප්‍රධාන නගරයෙන් පිටත ස්ථාන දෙකක මළ සිරුරු සඳහා විශාල සුසාන වළවල් සකස් කළහ.
කෙසේ වෙතත්, මළ සිරුරු ගණන ඉතා වේගයෙන් වැඩි වූ අතර එම වළවල් දෙක ඉක්මනින්ම පිරී ගියේය. මේ අනුව, පිටාර ගැලීම පාලනය කිරීම සඳහා නගරය කලපුවේ දූපත් දෙකකට මළ සිරුරු ප්‍රවාහනය කිරීමට පටන් ගත්තේය.Sant’Erasmo සහ San Martino de Strata හි ප්‍රදේශය.
1400 ගණන්වල මුල් භාගයේදී වෙනිසියානුවන් විසින් lazzaretto සංකල්පය සොයා ගන්නා ලදී. මෙය රෝගී පුද්ගලයින්ගේ නිරෝධායනය සඳහා නිර්මාණය කරන ලද රෝහලකි. කලපුවේ කුඩා දූපතක් වන lazzaretto Vecchio පළමු lazzaretto වාසස්ථානය විය. දිවයිනේ කැණීමකදී පුරාවිද්‍යාඥයින් වලවල් වල වළලනු ලැබූ බුබොනික් වසංගතයට ගොදුරු වූ 1,500 කට වැඩි පිරිසක් සොයා ගන්නා ලදී. විද්‍යාඥයින් විශ්වාස කරන්නේ තව දහස් ගණනක් ඇති බවයි.
නිරෝධායනය, ආදාහනාගාරය සහ මුරපොල - 1570 සහ 1630 ගණන්වල වසංගතයේ ඉහත දැක්වෙන වසංගත සමයේදී, පොවෙග්ලියා ඇතුළු විවිධ දූපත් නිරෝධායන හා මළසිරුරු ගොඩවල් සඳහා යොදා ගත් හ. සමහර විට සිරුරු නැව්ගත කිරීම සඳහා බාධක අවශ්‍ය විය. මෘදු රෝග ලක්ෂණ පවා ඇති ඕනෑම අයෙකු ඉක්මනින් ඔවුන්ගේ පවුල්වලින් හා සමාජයෙන් ඉවත් කර මෙම දිවයිනට ගෙන යනු ලැබේ. ඔවුන් එහි ගිය පසු, ඔවුන් දින හතළිහක් පමණ නිරෝධායනයෙහි ගත කළ අතර එහිදී ගොඩක් දෙනෙක් මියගියේ ය සහ කලාතුරකින් සුවය ලැබීය. රෝගය තවදුරටත් පැතිරීම වැළැක්වීම සඳහා බලධාරීන් විසින් පොවේග්ලියා දූපතේ සිරුරු දහස් ගණනක් පුච්චා දමන ලදී.
1777 දී සෞඛ්‍ය මහේස්ත්‍රාත්වරයා එම දිවයින පාලනය කර එය මුරපොලක් බවට පත් කළේය. වැනීසියට යන ඕනෑම බෝට්ටුවක් හෝ නැවක් රෝගය වැළැක්වීම සදහා පියවරක් ලෙස දැඩි පරීක්ෂණයක් කිරීමට අවශ්‍ය විය. එහෙත් 1790 ගණන් වලදී නැව් දෙකක වසංගතය ඇත. අය සිටින බව නිලධාරීන් විසින් සොයා ගන්නා ලදී. එහි ප්‍රතිඵලයක් වශයෙන්, 1800 ගණන්වල මුල් භාගය වන විට රෝහල වසා දමන තෙක් පොවේග්ලියා දූපත දළ වශයෙන් වසර දහයක් නිරෝධායන ජනපදයක් බවට පත්විය.
මානසික රෝග සඳහා ආයතනයක් - විසිවන ශතවර්ෂයේ මුල් භාගයේදී රජය විසින් දිවයිනේ ගොඩනැගිලි මානසික රෝගීන් සඳහා නිවාස ලෙස අලුත්වැඩියා කරන ලදී. කාලය ගෙවී යනවාත් එක්කම, බාහිර ලෝකයට ආශා කළ රෝගීන්ට ප්‍රතිකාර කිරීම සහ අත්හදා බැලීම පිළිබඳ නරක විස්තර ආරන්චි විය. සමහරු පවසන්නේ ඔහු සියදිවි නසාගත්තේ රෝගීන් සම්බන්ධයෙන් ඔහු විසින් සිදුකරන ලද දරුණු මිනිස් අත්හදා බැලීම්වලට වගකීමෙන් ගැලවීමේ මාර්ගයක් ලෙස බවයි. තවත් කතන්දර වලින් කියැවෙන්නේ දිවයිනේ දුක් විඳින ආත්මයන් ඔහුව හොල්මන් කළ බවත් ඔහු පැන ගිය එකම දිවි නසා ගැනීම බවත්ය. තවත් සමහරු පවසන්නේ යමෙකු හෝ යම් ආයතනයක් ඔහුව කුළුණෙන් තල්ලු කළ බවයි.
පොවෙග්ලියා හි රැදුනු මහලු උදවිය - රෝගීන් ගේ අවසානයත් සමගම ඉතිරි සියලු දෙනා 1968 දී දිවයින අතහැර ගියහ. ඊට අමතරව ඉතිරි වුනේ වධහිංසාවට ලක්වූ අවතාරවල ජනගහනයක් හැරුණු විට ඉතිරි ගොඩනැගිලි ,රෝහල්,පල්ලීන්,සහ බෝට්ටු පමනි.ඒවාත් කාලයත් සමඟ කඩා වැටෙමින් තිබේ.
2014 දී රජය දිවයින වෙන්දේසි කිරීමට උත්සාහ කළේය. ඔවුන්ට ලැබුණු ලොකුම ලංසුව ඩොලර් 704,000 ක් වූ විට එය අසාර්ථක විය.
ස්වාභාවිකවම, බොහෝ මරණවලට සම්බන්ධ ඉඩමක් වන්නේ ද මෙය වේ. ඒ වගේම මෙය රූපවාහිනී වැඩසටහන් මගින් ගෝස්ට් ඇඩ්වෙන්චර්ස් සහ පෘථිවියේ භයානක ස්ථාන දිවයින වඩාත් හොල්මන් ස්ථානයක් ලෙස දක්වා තිබේ. එය ප්‍රබන්ධ හා ග්‍රැෆික් නවකතා විෂයයන් විදියට ද දැන් තිබේ.
පොවෙග්ලියා දූපත නැවත වරක් ව්‍යාපාරිකයින්ට සහ නිවැසියන්ට සුදුසු වන තෙක් මෙම ප්‍රදේශය සෙවනැලි ලෙස පවතිනු ඇත. දැනට එය පෘථිවියේ වඩාත්ම හොල්මන් ස්ථානයක් ලෙස පවතී.
උපුටා ගැනීමකි...
0 comments:
Post a Comment